आज लाडू बनवणे मनात होते, साधारण असेच काहीसे डोक्यात ही होते पण तरीही करावयास घेई पर्यंत नक्की होत नव्हते. शेवटी जे बनले ते असे -
प्रत्येकी एक वाटी पोहे आणि डाळे तळून घेतले.
२५ ग्रॅम डिंक तळून घेतला.
२ चमचे मेथ्या तळून घेतल्या.
४ चमचे खसखस भाजून घेतली.
अर्धी वाटी खारीक पूड अगदी बारीक केलेली घेतली.
अर्धी वाटी मुगाचे पीठ तुपात चांगले भाजून घेतले.
तळून घेतलेल्या सर्व गोष्टी गार झाल्यावर मिक्सरमधून बारीक करून घेतल्या. मुगाचे भाजलेले पीठ गार होऊ दिले. त्यात सर्व बारीक करून घेतलेले जिन्नस घालून मिसळून घेतले, वेलचीपूड घातली आणि लाडू वळले. हे सारे करताना जे जसे डोक्यात आले तसे करत गेले त्यामुळे तयार लाडवांखेरीज कशाचाही फोटो नाही. पदार्थ करताना अनेकदा एकच विचार डोक्यात असतो तो म्हणजे याचे आहारमूल्य कसे वाढवता येईल. अर्थातच ओट्यावर कोणते आहारशास्त्रावरचे पुस्तक लागत नाही आणि तसे नसतेही. पण डोक्यात काही सूत्रे असतात. कॅल्शिअम, प्रोटिन्स याचा विचार सतत असतो. मला स्वतःला गोड पदार्थ आवडतात. माझ्या माणसांनाही आणि नशिबाने तरी अजून ते खाण्यावर निर्बंध घालावे ही वेळ आलेली नाही एक वजनाचा काटा जे दर्शवितो त्या खेरीज. याखेरीज माझी स्वतःची फार तीव्र चवी नसलेले पदार्थ हि एकच आवड आहे. त्यामुळे बऱ्याचदा साधे सोपे सात्विक आणि पौष्टिक पदार्थ बनवण्याकडे कल असतो.
आता बघुयात हे जे लाडू बनले त्यांचे पोषण दृष्ट्या मूल्य कितपत चांगले आहे ते.
खारीक आणि डिंक हे स्नायू आणि हाडांचे पोषण करतात. डिंक कॅल्शिअम चा पुरवठा करते. हाडे आणि सांधे याकरिता डिंक आणि खारीक दोन्ही उत्तम.
डाळे आणि मुगाचे पीठ प्रोटिन्स चा चांगला पुरवठा करतात.
मेथ्या नको असलेले कॅलेस्टरॉल कमी करतात तसेच पचनास मदत करतात. तळून त्याचा कडवटपणा थोडा कमी होतो.
पोहे पचायला हलके आणि कार्बोहैड्रेट्स चा स्रोत.
खसखस त्वचा आणि हाडांसाठी चांगली.
यात साखरेऐवजी गूळ वापरावा का हा विचार होता कारण अनेकदा डिंक लाडू बनवताना मी गूळ वापरते पण यावेळी कसे लागतील असा प्रश्न पडला आणि म्हणून पिठीसाखर वापरणे मी पसंत केले.
जेवढे तूप मुगाचे पीठ भाजण्यासाठी आणि इतर जिन्नस टाळण्यासाठी वापरले (१०/१२ चमचे) त्याहून अधिक तूप वापरण्याची गरज लागली नाही. वरील साहित्यात असे २० लाडू बनतात.
सकाळी एक लाडू आणि एक ग्लास दूध ही उत्तम न्याहारी असू शकते.
No comments:
Post a Comment